Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

a dish

  • 1 framreiîa, útbÿta

    Íslensk-ensk orðabók > framreiîa, útbÿta

  • 2 uppòvottur/-vask

    Íslensk-ensk orðabók > uppòvottur/-vask

  • 3 réttr

    I)
    a.
    1) straight (r. sem laukr);
    2) erect, upright (Óttar stóð r. ok brá sér ekki við);
    3) right, just (telja þat rangt, er rétt er); hafa rétt at mæla, to be right, in the right; at réttu, með réttu, rightly.
    (-ar, -ir), m.
    1) right, law; lands r., the law of the land; kristinn r., guðs r., ecclesiastical law;
    2) right, due, claim; konungs r., the king’s due (at konungr minnki nökkut af sínum rétti);
    3) condition; hann gørði harðan rétt landsmanna, he tyrannized over them;
    4) dish (hinn fyrsta rétt báru inn þessir lendir menn);
    5) drifting before the wind; liggja í rétt, to lie drifting; leggja í rétt, to set a ship’s course for drifting;
    6) storm, heavy sea (fengu þeir rétt mikinn; skipit var lekt ok þoldi illa réttinn).
    * * *
    m., gen. réttar, [Engl. right; Germ. recht; Dan. ret]:—right, law; hann görði harðan rétt þeirra, gave them hard measure, gave them small pasture, Fms. i. 66; hann görði harðan rétt landsmanna, tyrannised over them, x. 385; konungr setti þann rétt allstaðar, at hann eignaðisk öll óðul, 182; hann skipaði svá réttum öllum sem fyrr hafði verit í Tróju, Edda (pref.) 152; at allir jafnbornir menn hefði jafnan rétt, Fms. vi. 339; þat er forn réttr, old law, time-honoured law, N. G. L. i. 135: lands réttr (q. v.), the law of the land; lög ok lands réttr: Guðs réttr, ‘God’s right,’ i. e. church law, O. H. L. 30; Kristinn réttr, the ecclesiastical law, Fb. iii. 246; Kristins dóms réttr, id., K. Á. 2.
    2. right, due, claim, referring to atonement for injury or trespasses, hence of the indemnity itself; thus the ‘king’s right’ is the fine due to the king; ef maðr tekr minni sátt um legorðs sök en rétt þann er mæltr er í lögum, en þat eru átta aurar, Grág. i. 375; þá skulu þar dæma tólf menn, lögliga til nefndir bæði rétt ok ráðspjöll, Gþl. 203; þá á hann bæði rétt ok ráðspell, of a case of adultery, 229; þá á hann ráðspjöll en giptingar-maðr réttinn, Jb. 126; þat er argafas, engan á konungr rétt á því, 102; þá eyksk at helmingi réttr þeirra, 19; jafnan rétt ok öfundar-bót, 437; ok rétt sinn ofan eptir laga-dómi, 257; rétt skal dæma ór fénu ef réttar-sök er, en fóla-gjöld ef þjófssök er, Grág. i. 84; láta varða fjörbaugs-garð ok telja rétt ( the due portion) ór fé hans, 315; konungs réttr, the king’s due; at konungr mínnki nokkuð af sínum rétti, … rétt heilagra kirkna, Fms. x. 21: the phrase, eigi rétt á sér, to enjoy a personal right; nú á engi maðr rétt á sér optar en þrysvar, hvárki karl né kona ef hann hemnisk eigi á milli, N. G. L. i. 68; hvigi mikinn rétt sem erfingi hennar á ( owns) á henni, 71; hvern rétt er faðir á ( owns) á dóttur, 232.
    II. acc. pl. réttu, a dish, prop. what is ‘reached,’ Germ. gericht: þar sem hann bjó þeim fyrr-sagða sína réttu, Stj. 118; jafngóða réttu af þeim villi-bráðum sem Esau veiddi, 160; en er hirðin hafði kennt fyrsta rétt ok drukkit fyrsta bikar, Fas. iii. 302; hinn fyrsta rétt barn inn þessir lendir menn, Fms. x. 17, Clar. 131 (MS.)
    III. running before the wind, acc. pl. réttu; þeim byrjaði ílla ok höfðu réttu stóra. velkti lengi í hafi, Eg. 158; fékk hann þá réttu stóra ok válk mikit, Ó. H. 75; þá kemr andveðri ok rekr þá allt vestr fyrir Skaga-fjörð, þá létti þeim rétti, Bs. i. 482; leggja í rétt, Fbr. 59 new Ed., Fms. ii. 64, Eg. 372, Bs. i. 420, 483, 484; liggja í rétti, Bær. 5.
    IV. rifja réttr. stretching of the ribs, Hkv. Hjörv.
    COMPDS: réttarbót, réttarfar, réttargangr, réttarlauss, réttarmaðr, réttarstaðr.

    Íslensk-ensk orðabók > réttr

  • 4 sending

    * * *
    (pl. -ar), f.
    2) gift, present sent;
    senda konungi vingjafar, hauka, hesta, tjöld, segl, eða aðra þá hluti, er sendingar eru, which are fit for presents;
    3) dish, course (eptir þat bjuggust menn til borða; því næst kómu inn sendingar, í fyrstu heitt kjöt).
    * * *
    f. a message; hann hafði þakksamliga tekit sendingu konungs, Eg. 198, passim; orð-sending, q. v.; fleygir hann spjóti til Sigvalda, … hlaut sendingina sá er stýrði, Fms. xi. 141; ek skal senda þér sending, Nj. 205.
    2. a ghost raised and sent by a wizard to an enemy is called sending, see Ísl. Þjóðs.
    3. a dish of meat; eptir þat bjuggusk menn til borða, því næst kómu inn sendingar, í fyrstu heitt kjöt, Fms. vii. 159; þá fóru sendingar inn ok var opin hurð, 314, Eg. 551; færðu sending þessa Halla, jafnan sé ek yðr á kveldum ekki drepa hendi við góðum sendingum, Fms. vi. 364; tak nú ok snæð þessa litlu sending, Stj. 443; þá er hann sat at einni ágætri veizlu … ok er sendingar kómu inn, mælti einn dróttseti, Bs. i. 37.
    4. presents sent; gjatir ok sendingar, Anecd. 10; með fögrum sendingum, Fms. ix. 338; hann fór margar sendi-farir með ágætum sendingum, 451; senda konungi vingjatir, hauka, hesta, tjöld, segl, eða aðra þá hluti er sendingar eru ( fit as presents), Ó. H. 127; þá hluti er þeir væntu at honum mundi sending í þykkja, Fms. iv. l. c.

    Íslensk-ensk orðabók > sending

  • 5 ASKR

    (-s, -ar), m.
    1) ash, ash-tree;
    2) ash-spear;
    3) small ship (þeir sigla burt á einum aski);
    4) wooden vessel or dish (stórir askar fullir af skyri);
    5) a Norse measure for liquids equal to four bowls (bollar), or sixteen ‘justur’.
    * * *
    s, m. [A. S. äsc, whence many Engl. local names; Germ. esche]
    1. an ash, fraxinus, Edda (Gl.); a. ygdrasils, Edda 10, 11, Pr. 431.
    2. anything made of ash:
    α. a spear, prop. ashen spear shaft (cp. δόρυ μείλινον, εϋμμελίης), Þiðr. 304, Edda (Gl.)
    β. a small ship, a bark (built of ash, cp. δόρυ, abies); en þeir sigla burt á einum aski, Fas. ii. 206, i. 421: it appears only two or three times in Icel. prose writers; hence may be explained the name of ascmanni, viking, pirate, in Adam Brem. ch. 212 [A. S. äscmen], cp. askmaðr.
    γ. a small vessel of wood (freq. in Icel., and used instead of deep plates, often with a cover (asklok) in carved work); stórir askar fullir af skyri, Eg. 549, 550; cp. kyrnu-askr, skyr-askr.
    δ. a Norse measure for liquids, equal to four bowls, or sixteen justur, Gþl. 525, N. G. L. i. 328, H. E. i. 396, Fms. vii. 203.
    COMPDS: askasmiðr, askaspillir.

    Íslensk-ensk orðabók > ASKR

  • 6 DISKR

    (-s, -ar), m. plate, dish.
    * * *
    m. [a for. word: from Gr. δίσκος; Lat. discus; A. S. and Hel. disc; Engl. desk and disk; Germ. tisch]:—a plate; þá vóru öngir diskar, Ísl. (Heiðarv. S.) ii. 337, O. H. L. 36, Fms. i. 259, Bs. i. 475; silfr-d., gull-d., silver and gold plate are mentioned as a present given to a king, O. H. 154, cp. Fb. iii. 332; both the words used in this sense, diskr and skutill (Lat. scutellum, Germ. schüssel) are of for. origin; cp. also Rm. 4, 39: in the earliest times small movable tables also served as plates.

    Íslensk-ensk orðabók > DISKR

  • 7 FLESK

    n. pork, ham, or bacon.
    * * *
    (fleski, Rm. l. c.), n. [A. S. flæsc; Engl. flesh; Germ. fleisch; not in Ulf.; in Icel. and all northern languages kjöt (Swed. kött, Dan. kjöd) is the common word, and flesk is only used of pork or bacon; Dan. flæsk; Swed. fläsk]:—pork, esp. ham and bacon, often used in pl.; fán fleski, Rm. 29; fleska bezt, Gm. 18; forn fleski, Snót 226; brauð ok lítið fleski, Bs. i. 819; galtar flesk, Edda 23; hveiti ok flesk, Fms. vi. 263: a dish of kale and bacon was a dainty, hence the saving, drepa fleski í kál, to dip bacon into kale, Fas. iii. 381; e-m fellr flesk í kál, the bacon drops into one’s kale, cp. the Engl. ‘roasted larks flying into one’s mouth;’ honum þótti, ef þetta prófaðisk satt, náliga flesk fallit í kál sitt, Bs. i. 717; feitt flesk féll þér í kál (Ed. ketil wrongly), ef þú kannt at súpa, Fms. xi. 348.
    COMPD: fleskisneið.

    Íslensk-ensk orðabók > FLESK

  • 8 HEL

    (gen. heljar, dat. helju), f.
    blár sem hel, black as Hel;
    2) abode of the dead (gráta Baldr ór helju);
    leysa höfuð sitt ór helju, to save oneself from death;
    rasa í helina opna, to rush into open death;
    liggja á heljar þremi, to be on the verge of death;
    3) death (þykkir ekki betra líf en hel);
    berja e-n grjóti í hel, to stone one to death.
    * * *
    f., gen. heljar, dat. helju or hel (less correct); a nom. helja never occurs in old writers, although a gen. helju is used in the mod. phrase, milli heims ok helju (old and better heljar); [Ulf. halja = αδης, Matth. xi. 23, Luke xvi. 23, 1 Cor. xv. 55; A. S. and Engl. hell; Hel. and O. H. G. hellia; Germ. hölle; cp. Dan. i hjel]:—the abode of the dead:
    1. in a heathen sense answering to the Greek Hades, and distinguished from Valhalla; í Helju, Alm. 15, 19, 21, 27, 33; til Heljar, Skm. 27, Vtkv. 6, Vþm. 43; ok létta ekki fyrr en vér höfum Sigmund í Helju, Fær. 166; væntir mik, at hann sé nú í Helju, Fas. i. 233; at þau undr beri fyrir þik at þú sér brátt í Helju ok víst mun þetta þín furða vera, Ísl. ii. 351; fara til Heljar, to fare to Hel. to die, Gísl. 107.
    2. phrases or sayings, heimta e-n ór Helju, to draw one out of Hel, i. e. to rescue him from imminent death or peril; þóttusk þeir hafa hann ór Helju heimtan, Eg. 533, Fs. 8, Fms. iii. 80; cp. gráta Baldr ór Helju, Edda 38, 39, Bs. i. 648 (in a verse); búask til Heljar, to busk one for a journey to Hel. i. e. to put him in a shroud; ok er þat því mælt at maðr þykki til Heljar búask, sá er sik klæðir mjök, þá er hann gengr út eðr klæðir sik lengi, Gísl. 107; liggja (vera) milli heims ok Heljar (see heimr II), Grett. 114, Fas. ii. 437, Fb. i. 260; liggja á Heljar þremi, to lie on the threshold of Hel. O. H. L. 71; eigi eru vér svá á Heljar þröm komnir, at þú hafir allt ráð várt í hendi þér, 655 x. 1; rasa í Helina opna, to rush into open Hel. i. e. to seek death, Fms. viii. 437; leysa höfuð ór Helju, to release one’s head out of Hel. Skv. 2. 1.
    II. death; unnusk þeir Hákon mikit, svú at þá skildi ekki nema hel, Fms. vii. 733; höggr á tvær hendr ok þykkir eigi betra líf en hel, without caring for his life, Ísl. ii. 368; mér er verra líf en hel, Stj. 495; bíða heljar, to bide for death, Stor. 24; nema þeim liggi við hel eða húsgangr, N. G. L. i. 54; þat er vant at sjá, félagsmaðr, hvárt fyrr kemr, hel eðr langframi, Orkn. 466.
    2. abverb. phrases,
    α. til heljar, to death; hafðr til heljar, put to death, Grág. i. 34; drepa mann til heljar, 161; bíta e-u til heljar, N. G. L. i. 341; svelta til heljar, to starve to death, Bret. 8; færa e-n til heljar, to slay one, Fms. vi. 166.
    β. í hel, to death (Dan. i hjel); sofa í hel, to sleep oneself to death, Rb. 356; vella möðkum í hel, 414; berja grjóti í hel, to stone to death, Landn. 236, Eb. 98, Ld. 152, Gísl. 118; berja e-n í hel, Fms. v. 181; drepa e-n í hel, Hbl. 27, Am. 38.
    III. the ogress Hel, the Proserpine of Scandin. mythol., Edda 18, 37–39, Gm. 31, Vtkv. 3; með Helju, id.; bjóða Helju útlausn, etc., id.; haldi Hel því er hefir, Edda 38 (in a verse): Hel was represented as of a black, livid hue, whence the phrase, blár sem Hel, black as Hel, Nj. 177; blár sem Hel ok digr sem naut, Eb. 314: Heljar-skinn, n. ‘Hel-skin,’ Black-skin; hann lézk eigi slík Heljarskinn séð hafa, Landn. 121; also as a nickname, id. The inmates of Hel (ghosts called up from below) were supposed to be endowed with a supernatural strength, whence the phrases, heljar-afl, n. strength of Hel, gigantic strength; tók hann þá á sínu heljarafli, Od. ix. 538 (ἐπέρεισε δε ιν ἀπέλεθρον): heljar-karl, m. a ‘hell-carle,’ a person of gigantic strength, Fb. i. 212: heljar-maðr, m. (heljar-menni, n.), a man of Hel, like heljar-karl, Ld. 160; er þat jafnan reynt, at heljarmaðrinn er harðr við at eiga, Al. 109; Oddr kvað eigi hógligt við heljarmann þann, en við fjölkyngi móður hans, Fs. 32; ok er íllt at fásk við heljarmanninn, Grett. 134; görðu eigi þat at hætta þér einn undir vápn heljarmannsins, Þorst. S. St. 52; hann er h. ok ván at íllt hljótisk af, Fs. 36; ekki mun heljarmaðr þessi láta hér við lenda, Od. xxii. 70: Heljar-sinnar, m. pl. the champions of Hel, demons, ghosts, Edda (Sksm.) 41; salir Heljar, the halls of Hel, Vsp. 35: cp. also Heljar-grind, f. the gates of Hel; Heljar-meyjar, f. pl. the maids of Hel; Heljar-reip, n. the ropes of Hel, Sól. 37–39; Heljar-rann, n. the hall of Hel, Vtkv. 6; Heljar-diskr, m. the dish of Hel, Edda (Gl.), Sturl. (in a verse); Heljar-epli, n., Ísl. ii. 351 (in a verse); Heljar-askr, m. the ash of Hel, Sturl. (in a verse), cp. Vsp. 2.

    Íslensk-ensk orðabók > HEL

  • 9 KRÆSA

    t, [krás], to make a dainty dish; kræsast, to fare sumptuously, Stj. 514, Karl. 250.

    Íslensk-ensk orðabók > KRÆSA

  • 10 ljúf-fengr

    adj. sweet, agreeable, of a dish.

    Íslensk-ensk orðabók > ljúf-fengr

  • 11 lost-ætr

    adj. dainty, of a dish.

    Íslensk-ensk orðabók > lost-ætr

  • 12 ný-næmi

    n. [nema], a novelty; þat varð til nýnæmis, at …, Ísl. ii. 337; tíðindi þykkja n. öll, Ó. H. 150; óll n. stór ok smá, Lv. 43; af þeim nýnæmum fýstusk fjöldi manna í Noregi til þeirrar ferðar, Fms. vii. 74, Róm. 285, 293 (rendering of the Lat. res novae):—a new dish, not hitherto seen on the table, það er nýnæmi, (mod.)

    Íslensk-ensk orðabók > ný-næmi

  • 13 plokk-fiskr

    m. a kind of stewed fish (a dish).

    Íslensk-ensk orðabók > plokk-fiskr

  • 14 RÉTTR

    I)
    a.
    1) straight (r. sem laukr);
    2) erect, upright (Óttar stóð r. ok brá sér ekki við);
    3) right, just (telja þat rangt, er rétt er); hafa rétt at mæla, to be right, in the right; at réttu, með réttu, rightly.
    (-ar, -ir), m.
    1) right, law; lands r., the law of the land; kristinn r., guðs r., ecclesiastical law;
    2) right, due, claim; konungs r., the king’s due (at konungr minnki nökkut af sínum rétti);
    3) condition; hann gørði harðan rétt landsmanna, he tyrannized over them;
    4) dish (hinn fyrsta rétt báru inn þessir lendir menn);
    5) drifting before the wind; liggja í rétt, to lie drifting; leggja í rétt, to set a ship’s course for drifting;
    6) storm, heavy sea (fengu þeir rétt mikinn; skipit var lekt ok þoldi illa réttinn).
    * * *
    adj., réttari, réttastr; [Ulf. raihts = εὐδύς, i. e. straight, mostly in the proper sense, but ga-raihts = δίκαιος; A. S. riht; Engl. right; O. H. G. reht; Germ. recht: Dan.-Swed. ret, contr.; Lat. rectus; Gr. ὀ-ρέγω; to the same root belong Icel. rak-, rakna, rekja, in all of which the fundamental notion is to stretch, extend]:—straight; skapti réttara, Gsp., Fas. i. 470 (in a verse); rétt rœði, straight oars, Fms. vi. 309 (in a verse); réttar brautir, Rm. 14: réttr vindr, Edda (Ht.): upright, erect, Óttarr stóð réttr ok brá sér ekki við, Fms. vii. 257: á réttum krossi, 656 C. 37; svá mikil at maðr mátti standa réttr í henni. Fas. iii. 223; réttr sem laukr, Sks. 131; réttr líkams vöxtr, Stj. 20; mannsins líkamr er r. skapaðr ok upp-reistr, 22; upp-r. (cp. Engl. upright), standing upright; upp frá þeim degi mátti hann eigi réttum augum sjá Davíð, Stj. 466; þá öfundaði hann Óláf, ok mátti eigi réttum augum til hans líta, Fms. iv. 48.
    2. neut. rétt, straight; þeir stefndu rétt á þá, Fms. ix. 301; fara rétt at e-u. to proceed in due form, Grág. i. 80; telja rétt, 12; ok er rétt, rétt er honum at …, the law is, it is lawful to …, Grág., passim.
    II. metaph. right, just; verðr honum rétt sú kvöð, Grág. 1. 36; þann er réttari er at bera kvið fram, 58; jamréttir at tengdum, id.; þeir eru réttir at reifa mál manna, 76; réttir í kviðum, at heyrum, ii. 93, 146 (see heyrum); réttr Noregs konungr, Fms. i. 223; betri ok réttari, 129: of a person, vera friðsamr ok réttr, just, viii. 230.
    2. neut., rétt skal at draga við vaðmál kvarða, Grág. i. 497; má vera at konungr unni oss hér af rétts, Eg. 520; hafa réttara at mæla, Fb. ii. 345; næst réttu, Sks. 58; sem ek veit réttast ok sannast ok helzt at lögum, Grág. i. 76; virða svá sem þeim þótti réttast, 195; mun þat réttara, more due, meet, Fms. vi. 299; at réttu, rightly, i. 223, x. 371, Hkr. i. 5, Grág. i. 403; með réttu, id, 83.
    III. rétt, adverbially, just, exactly; sitja rétt þar undir niðri, Th. 76; rétt undir niðri, Stj. 393, Skíða R. 82; þar rétt í hofinu, Stj.; rétt hjá, 600, Skíða R. 81; rétt við, Stj. 395; þat rétt, exactly that, Mar.; nú rétt, just now, Lv. 34, Stj. 534; hér rétt, 442; rétt sem, 491, Skíða R. 133, Fms. iv. 211; rétt á þessari nótt, xi. 424; rétt ok slétt, downright, Stj. 276.

    Íslensk-ensk orðabók > RÉTTR

  • 15 sker-borð

    n. a dish, plate; eins og s. reist á rönd, rambar þar til dettr, Tíma R.

    Íslensk-ensk orðabók > sker-borð

  • 16 SKUTILL

    (pl. skutlar), m.
    1) missile, esp. harpoon (cf. selskutill);
    2) dish, trencher, small table (hón gaf Sveini konungi ágætan skutil).
    * * *
    n., dat. skutli, [skjóta; cp. End. shuttle]:—an implement shot forth.
    2. a harpoon, Gþl. 466, Landn. 148, Fbr. 144; sel-skutill, a seal-harpoon, id.; hval-skutill.
    3. a bolt or bar, whence skutla-hlið, a ‘bar-gate’ D. N. ii. 735. v. 752.
    B. [A. S. scutel; Engl. scuttle; Germ. schässel; Icel. skutill, etc.;—all probably from Lat. scutellum, and therefore a different word]:—a plate, trencher, or even a small table; af helgum skutli, Haustl.; fram setti hón skutla silfri varða, Rm. 28; bar hón meir at þat miðra skutla, 4; hón gaf Sveini konungi ágætan skutil. allan gullbúinn ok settan dýrum steinum. Fms. vi. 232; tekr hann upp borð ok setr fyrir Butralda, Þorkell mælti, skammr er s. minn, Fbr. 37; eigi mundi verða síðan einn skutill svá veglega skipaðr sem þá er þrir svá voldugir konungar snæddu af einum diski, Bs. i. 37: the table (bjóðr) and the skutill are distinguished in the Rm. skutil-sveinn, m. a page at a royal table: as a title of honour, Fms. vi. 304, vii. 158, 168, ix. 362. 426, x. 15, 80, 93, Orkn. 246, Sturl. ii. 124. In Norway the skutilsveinar and other royal pageantry were introduced about the time of king Olave the Quiet (A. D. 1067–1093), see Fagrsk. 150; its occurrence in Fms. ii. 133 is therefore an anachronism, whereas the word is freq. in the lives of the kings of the 12th and 13th centuries, as also in the Hirðskrá (N. G. L. ii): a bishop’s skutilsveinn, 472.

    Íslensk-ensk orðabók > SKUTILL

  • 17 SKYR

    * * *
    * * *
    a. [ skjör-ost in Fünen in Denmark], curdled milk, curds, stored up for food; þeir vóru þyrstir mjök ok supu skyrit, Eg. 204; askar fullir af skyri … tókn þeir askana ok drukku ákaft skyrit, 548, 549; graut, ost, ok skyr. Korm. 150; Rindill hafði (see hefja A. 2) skyr ok mataðisk skjótt þvíat skyrit var þunnt, … skyrit sprændi ór honum, Lv. 64; í skyrbúri skyr níu tigir skjólna, Dipl. v. 18, cp. Grett. 107; þeir höfðu skyr ok ost, curds and cheese (for supper), Eb. 244; ostr ok skyr var at náttverði, Bjarn. 53; skyr ok rjómi, curds and cream; berja-skyr, blackberries and curds: the saying, þeir verða að sletta skyrinu sem þat eiga. Skyr is quite a national dish of the Northmen and the Icelanders of the present day, as it was of the Teutons in more ancient times; for it doubtless was the ‘lac concretum’ of Tacit. Germ. ch. 23, cp. Virg. G. 3. 463.
    COMPDS: skyraskr, skyrbúr, skyrhnakkr, skyrker, skyrkyllir, skyrkýll.

    Íslensk-ensk orðabók > SKYR

  • 18 sýr

    (gen. sýr, acc. and dat. sú, pl. sýr), f. sow; also as a nickname.
    * * *
    m. a dish, kind unknown; sýr var kallaðr réttr á Grænalandi er konur görðu ór kálfa-görnum, Fbr. 108, v. l. (A word of doubtful genuineness, and wanting in the vellums of that Saga.)

    Íslensk-ensk orðabók > sýr

  • 19 upp-diska

    að, to dish up, Thom. 417.

    Íslensk-ensk orðabók > upp-diska

  • 20 þvaga

    u, f. a dish-clout of knitted horse-hair, used by dairy-women to clean and wipe tubs.

    Íslensk-ensk orðabók > þvaga

Страницы
  • 1
  • 2

См. также в других словарях:

  • Dish Network — Corporation Type Public Traded as NASDAQ: DISH …   Wikipedia

  • Dish México — Type Public Industry Telecommunication Founded 2008 Headquarters …   Wikipedia

  • Dish — (d[i^]sh), n. [AS. disc, L. discus dish, disc, quoit, fr. Gr. di skos quoit, fr. dikei^n to throw. Cf. {Dais}, {Desk}, {Disc}, {Discus}.] 1. A vessel, as a platter, a plate, a bowl, used for serving up food at the table. [1913 Webster] She… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • dish antenna — Dish Dish (d[i^]sh), n. [AS. disc, L. discus dish, disc, quoit, fr. Gr. di skos quoit, fr. dikei^n to throw. Cf. {Dais}, {Desk}, {Disc}, {Discus}.] 1. A vessel, as a platter, a plate, a bowl, used for serving up food at the table. [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • dish — /dish/, n. 1. an open, relatively shallow container of pottery, glass, metal, wood, etc., used for various purposes, esp. for holding or serving food. 2. any container used at table: dirty dishes. 3. the food served or contained in a dish: The… …   Universalium

  • Dish, Texas —   Town   Location of DISH in Denton County, Texa …   Wikipedia

  • dish — [dish] n. [ME < OE disc, dish, plate < PGmc * diskuz < L discus: see DISCUS] 1. a) any container, generally shallow and concave and of porcelain, earthenware, glass, plastic, etc. for serving or holding food b) [pl.] plates, bowls,… …   English World dictionary

  • Dish — Dish, v. t. [imp. & p. p. {Dished}; p. pr. & vb. n. {Dishing}.] 1. To put in a dish, ready for the table. [1913 Webster] 2. To make concave, or depress in the middle, like a dish; as, to dish a wheel by inclining the spokes. [1913 Webster] 3. To… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Dish — or DISH may refer to: Dish, Texas Dish (food), something prepared to be eaten Dishware, plates and bowls for eating Diffuse idiopathic skeletal hyperostosis, a form of arthritis Entertainment Dish antenna a type of antenna Satellite dish, an… …   Wikipedia

  • Dish-Anschluss — DISH Adapter Flüssiggas Tankanschluss gemäß DISH No …   Deutsch Wikipedia

  • Dish Network México — Saltar a navegación, búsqueda Comercializadora de Frecuencias Satelitales, S. de R.L. de C.V. Tipo Televisión por satélite Fundación 2008 Sede Calz. de Tlalpan 1924 Col. Churubusco Country Club México, D.F. C.P. 04 …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»